Wat een mooie naam niet waar.
Een popje van Helena, de zoveelste en ik heb er nog een aantal liggen.
Met dit popje heb ik heel wat zitten zwoegen en ploeteren.
Ik heb de opleiding kostuum naaien gedaan, je zou zeggen dat moet dan toch lukken, maar deze was niet makkelijk.
De popjes van Helena zijn niet rechttoe, rechtaan, dat maakt ze des te mooier maar ja......
Als eerste maar eens de spullen op zoeken, om tot de ontdekking te komen dat ik geen steuntjes meer heb.
Dus die eerst besteld. Gelijk het aantal wat ik nodig heb voor de overige popjes.
Het popje waar het nu om draait is de rechtse op de foto. En voor de foto ligt een reep overheerlijke noga.
Na het goed lezen van de instructies was het tijd om aan de gang te gaan. Eerst het lijfje in elkaar zetten. Blijft altijd een gok, klopt het echt wel?
Daarna de kleding, elke patroondeel moet natuurlijk wel goed op de stof en opletten dat je genoeg over houdt.
Dat lukt allemaal, kwam wel tot de ontdekking dat ik één stukje stof miste maar dat was snel opgestuurd. Snel weer verder, het is leuk werk dus lekker doorpakken.
Al vrij snel stond Grace van Monaco zo klaar om verder te gaan, maar iets klopte er niet. Maar wat??
Geen idee en het lukte me ook niet om het te achterhalen. De jurk was vrij lang, maar dat is wel vaker, ook geen probleem. Deze keer wel, het kant wat er normaal onder uit hoort te komen, kwam er niet onder uit. Het stijven wat ik altijd doe, maakte de stof alleen maar stijf en kon niet mooi worden geplooid. Wat weer zonde is.
Uiteindelijk na onze vakantie, ik was toen al zeker 5 maanden bezig met oplossingen zoeken, kwam mijn 'kantklos juf Els 'Met haar de situatie besproken. Met die tips in gedachten ben ik een paar weken later weer aan de gang gegaan. Helaas, het uitspoelen van het stijfsel is niet voldoende gelukt. Er bleef dus toch een wat stijvere rok over.
Weer aan het werk, de onder en bovenrok, beiden korter geknipt.
Daardoor kwam het kant in zicht, maar het plooiwerk was en is weg.
Eerst maar eens verder met het bovenlijfje en de armen. Toch wel fijn als die er ook aan zitten.
Toen kwam er een nieuw uitdaging, er moest een soort band om de taille komen. Deze zijde is van zich zelf al stug, dus met een 'draadje 'lukte het niet, maar geen nood. Er is nog altijd tacky.
Een haardos met een knotje, graag, daarbij moest dan ook nog een speciaal hoedje komen, Elizabeth kapje.
Bovenop het hoedje heb ik de sluier moeten bevestigen. Ik heb de sluier bewust lang gelaten, valt er toch nog iets van kant te zien, dat zit nl rondom de sluier.
En dan is dit de achterkant, de witte stippen/ lijntjes zijn van een vorige keer werken op deze placemat, moet kunnen toch?
Het wordt vervolgt:
Er moeten nog de nodige pareltjes en bloemen geplakt gaan worden.
Groetjes Thea
