Soms vind je ineens een bak waar dingen in zitten, waar je eigenlijk het bestaan al niet meer van af weet.
Ik had dat dus van de week. Ik wilde wat popjes gaan aankleden, voor het Vic. Huis.
Ik heb daar geen enkel popje voor aangekleed, wel gevonden, dus ze komen nog wel, maar eerst nog popjes voor het Riante Huis. Die vond ik er wel in. Nog allemaal bloot en heel klein. Goeie raad is duur. Ik ben niet de naaister die even wat kleine kleertjes in elkaar zet en dan ook nog zo dat ze passen. De popjes aan kleden met haak/breiwerk wordt helemaal een ramp. Blijft er één ding over.
Verbergen dat ze bloot zijn en een leuke plaats geven.
Het lege bedje, al heel lang, wachtend op een of twee kinderen om in te slapen/spelen.
En daar zijn ze, de meest rechtse is een gekochte popje, kant en klaar.
De andere 2 liggen bloot, de middelste heb ik gekregen, net als de trappelzak die zij/hij draagt.
De linkse vond ik in de doos, bloot en die heeft ook een trappelzak aan gekregen.
Het bedje zelf is denk ik al zeker 20 jaar af, wachtend op bezoek.
Dat is dus gebeurd, toch een leuk idee.
Groetjes,
Thea
Geen opmerkingen:
Een reactie posten